Марфиев закон или коинциденција. Дефинитивно има нешто помеѓу лебот и Аргета за што мора да зборуваме.
Си намачкал совршено парче леб со Аргета, но нешто се случи, имаше ненадејно движење, и лепчето ти падна на земја. Зарем мораше да падне вака? Мора да има некакво објаснување зошто лебот скоро секогаш паѓа на страната намачкана со вкусна паштета. Или тоа е само факт дека голата страна на лебот е љубоморна на другата?
Сè започна со пародична поема
Дали имаше Аргета во 1884 година? За жал не, но имаше поет чие име беше Џејмс Пејн, кој напиша поема што е многу вистинита:
“Никогаш не сум пробал парче леб
Особено големо и широко,
Што не паднало на земја,
И секогаш на страната со путерот!”
“Ако нешто може да тргне наопаку, ќе тргне… “
… e реченица многу слична на онаа на Едвард А. Марфи од 1949 година – да, од таму е името Марфиев закон. Според Роберт Метјус, најголемиот дел парчиња леб намачкани со путер (или Аргета во нашиот случај) не паѓаат како паричка, односно шансите не се 50/50. Во неговото истражување, тој вели дека парчето леб ротира кон намачканата страна поради висината од која што паѓа. Бидејќи просечната висина на трпезариска маса не е доволно висока за лепчето да се сврти два пати, Марфиевиот закон стапува на сила. Ако масата е повисока од три метри, тогаш лепчето ќе ротира 360 степени и Марфиевиот закон ќе биде во полза на Аргета – а ти сè уште ќе можеш да уживаш во нејзиниот вкус.